تبادل
لینک هوشمند
می خواهم برگردم به دوران کودکی هایم.........
بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند
تنــها دردم، زانو های زخمـی ام بودند.
تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود
تنــها دردم، زانو های زخمـی ام بودند.
تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود
و تنها فکرم بازی با دوستانم بود و نه هیچی فکر دیگری وهمه این ها گذشتند و گذشتند ورفتند مثل باد ،میگن کاش زندگی دنده عقبی هم داشت
و معنای خداحافـظ،فقط تا فردا بود...!
به امید همین حالا و فردایی بهتر ....
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط ذبیح الله جعفری
آخرین مطالب
خبرنامه وب سایت:
